Był to czas zatrzymania się, aby podczas nauk rekolekcyjnych, odprawianych nabożeństw, Mszy św. i osobistej modlitwy, wsłuchiwać się w głos Boga.

Jak przeżywam czas dany mi do dyspozycji? Czy potrafię zatrzymać się w biegu rozlicznych spraw i obowiązków? Czy chcę  spotkać się Bogiem działającym? – pytał na początku rekolekcjonista.

Rekolekcje to taki czas, w którym dopiero w skupieniu można usłyszeć to co mówi Bóg. Aby usłyszeć często trzeba zamilknąć.

W nawiązaniu do 100 rocznicy objawień fatimskich, rekolekcjonista zauważył, że Maryja, nie przyszła i nie przychodzi przypadkiem. Przynosi konkretne Orędzie z bardzo wyraźnym przesłaniem, które cały czas jest aktualne.

„Nie grzeszcie już! Nie obrażajcie więcej Mojego Syna Jezusa, który jest już tak bardzo znieważany. Powróćcie do Boga przez wasze nawrócenie, drogą modlitwy i pokuty.”

Orędzie z Fatimy zawiera trzy zasadnicze elementy:

1. Wezwane do pokuty i nawrócenia,

2. wezwanie do modlitwy zwłaszcza różańcowej,

3. Wezwanie do  poświęcenia się Maryi i zadośćuczynienie Jej Niepokalanemu, przez praktykę pierwszych pięciu sobót miesiąca.

Treść całego Orędzia jest głęboko zakorzeniona w Ewangelii i tradycji Kocioła. Jak Mówił św. Jan Paweł II: „Kościół jest tym Orędziem wezwany. Odczytujemy więc jego treść, jako szczególne wezwanie, by podejmował ofiary o nawrócenie grzeszników. Ten kto nie płonie miłością, nie zapali nikogo do miłości”.

Wczytując się w treść. objawienia z Fatimy, chcemy rozpalić się tą samą gorliwością, którą zapłonęły serca trojga Pastuszków. Prorocka misja Fatimy nie jest zakończona.

Jest to przesłanie skierowane do wszystkich i duchownych i świeckich.

Jeśli Maryja do nas mówi, tzn, że chce nam pomóc realizacji i pogłębieniu naszego powołania, w naszej drodze uświęcania siebie i braci - kontynuował rekolekcjonista.

Bóg chce, aby Maryja była bardziej znana i bardziej kochana. Jest to przesłanie, które w szczególny sposób dotyczy osób duchownych, którzy przez głoszenie Słowa Bożego i osobiste świadectwo mają przyczyniać się do zrealizowania tegoż Bożego planu.

Pojawia się jednak pytanie: Czy znam Maryję?

Jest Ona obecna we wszystkich kluczowych momentach Historii Zbawienia. Jest związana z Chrystusem, jak żaden inny święty. Wyraża to Pismo św.. i tradycja Kościoła. Odczytujemy to w dogmatach, w który wielkość i rola Maryi w życiu Kościoła, została bardzo mocno podkreślona.

W czasie rekolekcji, miało miejsce również spotkanie z dyrektorem sekretariatu fatimskiego z Krzeptówek, ks. Krzysztofem Czaplą,. W swojej ponad dwugodzinnej prelekcji, ukazał aktualność przesłania fatimskiego.

Przypomniał słowa papieża Benedykta XVI, który mówił: „trwa cierpienie Kościoła i trwa zagrożenie człowieka, a tym samym nie ustaje szukanie odpowiedzi, jak temu zaradzić”.

Maryja daje odpowiedź pokazując, dlaczego są wojny, dla czego są cierpienia i wszelkie prześladowania Kościoła i Ojca Świętego. Tę odpowiedź, znajdujemy w poświęceniu się Niepokalanemu Sercu Maryi, które wg zapowiedzi na końcu zatryumfuje.

To jest „lekarstwo” na każde czasy. Takiego poświęcenia dokonał w 2000 roku w Rzymie papież Jan Paweł II. To poświęcenie zachowuje cały czas swoją aktualność, mimo że czasy się zmieniły. Niepokalane Serce Maryi pozostaje dalej obiecanym dla nas ratunkiem.

Ważne jest również to, co podkreślał Jan Paweł II: „zawierzenie Maryi nie może być jednorazowe, do tych słów trzeba wracać” – podkreślił ks. Czapla.

Księża przeżywający swoje doroczne rekolekcje wyjechali z przekonaniem, że jeśli poświęcamy się Maryi, to nie na jeden dzień, nie na czas aktu poświęcenia, ale na zawsze. Musi więc on trwać w naszych sercach i naszych duszach. Akt zawierzenia trzeba uzupełnić czynem. Nasze życie ma być zgodne z tym co wypowiadamy słowami. Tylko wtedy będziemy prawdziwie w Jej Sercu, bo będziemy wypełniać to, o co to Serce prosi.